جناب پروفسور، این مثلثات نیست، خزعبلات است
ماه قبل، پروفسور مشهور فیزیک دانشگاه دورتموند مدعی شد آلمان قهرمان جام جهانی می شود، زیرا او با علم مثلثات، فرمولی کشف کرده که با تحلیل نتایج دوره های گذشته جام جهانی قهرمان امسال را پیش بینی می کند.
استاد گفت آلمان سه بار قهرمان جام جهانی شده و طبق فرمول او امسال هم قهرمان می شود. زیرا آخرین باری که قهرمان جام جهانی شد سال ١٩٩٠ بود و از آن به بعد، چهار جام برگزار شده است. این تیم هر چهار یا پنج دوره قهرمان شده است. پس امسال هیچ تیمی نمی تواند ما را شکست دهد.
او در ادامه، از دانش فیزیک، برای صدور تئوری های تاکتیکی هم بیگاری کشید و درباره ضربات پنالتی گفت: ضعیف ترین پنالتی زن باید اولین پنالتی را بزند و قوی ترین بازیکن پنالتی آخر را بزند. از این رو یک تیم می تواند بیشترین شانس را برای زدن هر چه بیشتر گل ها داشته باشد.
چنین مهملاتی فقط در آزمایشگاه پروفسور بالتازار ممکن است تولید شود. اظهارات آقای متین تولان به کلی هیچ اهمیتی ندارد. موضوع مورد بحث در این جا، رویکرد رسانه ها به فرمایشات ایشان است.
ابتدا خبرگزاری فرانسه این خبر را منتشر کرد. رسانه های آلمانی تیترش کردند. خبرگزاری های سراسر جهان به آن پرداختند. از یورو اسپورت گرفته تا دیلی میل، هیچ رسانه ای در اصطلاح، خبر خوری نکرد. در ایران هم از ایرنا و فارس نیوز بگیرید تا حتی سایت فدراسیون فوتبال، عین خبر را روی تلکس قرار دادند.
عجیب این که هیچ جا حتی یک سطر نقد هم نسبت به شطحیات پروفسور تولان درج نشد. رسانه های ورزشی سراسر جهان، شان علمی حضرت استادی را لحاظ کردند. دریغ از یک یادآوری ساده به دانشمند عزیز، که فوتبال اسید سیتریک نیست تا با ماده ای دیگر در دمای مشخص ترکیبش کنی و به نتیجه ای متعین برسی.
جناب فیزیکدان والامقام، در ذات فوتبالی که 22 انسان "بازی" اش می کنند، آهنی نهفته نیست که چگالی اش از الان تا هزار سال دیگر، هشت و هفت دهم سانتی متر مکعب باشد.
برای رسانه های آلمانی مهم فقط این بود که طبق فرمول پروفسور تولان، آلمان قهرمان شده.
حال اگر یک منجم عرب، پیش بینی کند "چون چیدمان ستاره ها در شب فینال جام جهانی ، همانند ساعت سعد شب صعود این تیم به جام جهانی است، پس این تیم قهرمان خواهد شد" چه قشقرقی به پا خواهد شد! همین رسانه های غربی، پدر منجم را به عزای فرزندش می نشانند.
رسانه های آلمانی هم وظیفه خود می دانند که ضمن تمسخر منجم شهرت طلب، ستون های جریده شان را سیاه کنند در نکوهش خرافه. ششصد تا مثال می زنند از این که لباس فوتبال، اگر چه به تمام علوم ارادت دارد اما برای تعیین نتایج، در جامه دان هیچ علمی نمی گنجد.
بگذریم از این که اگر بخواهیم طبق فرمول خود آقای متین تولان به قضیه نگاه کنیم، اروگوئه باید در جام جهانی 1970 قهرمان می شد. چون در سال های 30 و 50 قهرمان شده بود.
پروفسور متین تولان با کلماتی که در وقت مستی و ذوق صادر می شود، برای دقایقی تمام جهان را سر کار گذاشت و گذشت. شهرتی نصیبش شد که برای یک فیزیکدان، فقط هنگام دریافت جایزه نوبل ممکن است رخ دهد.
تولان یک چیزی گفت و رفت اما به نظرم توهین به تبار پر گل فوتبال است اگر پاسخی نشنود و برود: جناب پروفسور، فرمایشات شما مثلثات نبود، خزعبلات بود.
استاد گفت آلمان سه بار قهرمان جام جهانی شده و طبق فرمول او امسال هم قهرمان می شود. زیرا آخرین باری که قهرمان جام جهانی شد سال ١٩٩٠ بود و از آن به بعد، چهار جام برگزار شده است. این تیم هر چهار یا پنج دوره قهرمان شده است. پس امسال هیچ تیمی نمی تواند ما را شکست دهد.
او در ادامه، از دانش فیزیک، برای صدور تئوری های تاکتیکی هم بیگاری کشید و درباره ضربات پنالتی گفت: ضعیف ترین پنالتی زن باید اولین پنالتی را بزند و قوی ترین بازیکن پنالتی آخر را بزند. از این رو یک تیم می تواند بیشترین شانس را برای زدن هر چه بیشتر گل ها داشته باشد.
چنین مهملاتی فقط در آزمایشگاه پروفسور بالتازار ممکن است تولید شود. اظهارات آقای متین تولان به کلی هیچ اهمیتی ندارد. موضوع مورد بحث در این جا، رویکرد رسانه ها به فرمایشات ایشان است.
ابتدا خبرگزاری فرانسه این خبر را منتشر کرد. رسانه های آلمانی تیترش کردند. خبرگزاری های سراسر جهان به آن پرداختند. از یورو اسپورت گرفته تا دیلی میل، هیچ رسانه ای در اصطلاح، خبر خوری نکرد. در ایران هم از ایرنا و فارس نیوز بگیرید تا حتی سایت فدراسیون فوتبال، عین خبر را روی تلکس قرار دادند.
عجیب این که هیچ جا حتی یک سطر نقد هم نسبت به شطحیات پروفسور تولان درج نشد. رسانه های ورزشی سراسر جهان، شان علمی حضرت استادی را لحاظ کردند. دریغ از یک یادآوری ساده به دانشمند عزیز، که فوتبال اسید سیتریک نیست تا با ماده ای دیگر در دمای مشخص ترکیبش کنی و به نتیجه ای متعین برسی.
جناب فیزیکدان والامقام، در ذات فوتبالی که 22 انسان "بازی" اش می کنند، آهنی نهفته نیست که چگالی اش از الان تا هزار سال دیگر، هشت و هفت دهم سانتی متر مکعب باشد.
برای رسانه های آلمانی مهم فقط این بود که طبق فرمول پروفسور تولان، آلمان قهرمان شده.
حال اگر یک منجم عرب، پیش بینی کند "چون چیدمان ستاره ها در شب فینال جام جهانی ، همانند ساعت سعد شب صعود این تیم به جام جهانی است، پس این تیم قهرمان خواهد شد" چه قشقرقی به پا خواهد شد! همین رسانه های غربی، پدر منجم را به عزای فرزندش می نشانند.
رسانه های آلمانی هم وظیفه خود می دانند که ضمن تمسخر منجم شهرت طلب، ستون های جریده شان را سیاه کنند در نکوهش خرافه. ششصد تا مثال می زنند از این که لباس فوتبال، اگر چه به تمام علوم ارادت دارد اما برای تعیین نتایج، در جامه دان هیچ علمی نمی گنجد.
بگذریم از این که اگر بخواهیم طبق فرمول خود آقای متین تولان به قضیه نگاه کنیم، اروگوئه باید در جام جهانی 1970 قهرمان می شد. چون در سال های 30 و 50 قهرمان شده بود.
پروفسور متین تولان با کلماتی که در وقت مستی و ذوق صادر می شود، برای دقایقی تمام جهان را سر کار گذاشت و گذشت. شهرتی نصیبش شد که برای یک فیزیکدان، فقط هنگام دریافت جایزه نوبل ممکن است رخ دهد.
تولان یک چیزی گفت و رفت اما به نظرم توهین به تبار پر گل فوتبال است اگر پاسخی نشنود و برود: جناب پروفسور، فرمایشات شما مثلثات نبود، خزعبلات بود.
